De verpleegster in de witte jas met het Pelikaan bloed logo doet de vloeistof op een plukje watten en zegt: “Maak maar een vuist”. De watten ontsmetten het stuk huid waaronder de ader zich moet bevinden.
We gaan ruim een uur terug in de tijd en ik zit in de overvolle wachtkamer van de Bloedbank. De wachttijd loopt enorm op. Hierdoor heb ik tijd genoeg om mij te verdiepen in de wereld achter het bloed. Zo blijkt ieder vrijwillig gegeven zakje bloed voor € 216,- verkocht te worden. Kassa! Mijn interesse is gewekt en ik ga verder surfen. Deze organisatie heeft een jaaromzet van 130 miljoen euro. Een knappe prestatie maar wel alleen mogelijk doordat iedere donor zonder kostenvergoeding het bloed komt afstaan. En dit moet zo blijven. Het heeft mij al 81 keer een goed gevoel gegeven om vrijwillig iets voor de medemens te doen. Dit schept echter wel de verwachting dat de bloedbank er een zorgvuldige bedrijfsvoering op nahoudt.
Helaas is dit niet het geval en kwam zij vorig jaar negatief in het nieuws door een vertrekpremie van ruim een half miljoen aan twee managers die moesten vertrekken. Ook de leden van de Raad van Bestuur hoeven geen last te hebben van (bloed)armoede met een vergoeding van € 266.516,- per jaar. Het is mij een raadsel waarom het leiding geven aan de bloedbank een hogere vergoeding rechtvaardigt dan die van een minister-president die het land moet besturen.
Kortere openingstijden zetten kwaad bloed
Mede door dit soort publicaties is het aantal donors gedaald. Maar onze bestuurders blijken hun geld meer dan waard te zijn en hebben als kostenbesparing bedacht dat de openingstijden voor de Bloedbank drastisch verkort moeten worden. Dit is net als op een regenachtige dag zonnebrand opsmeren en dan hopen dat de zon hierdoor gaat schijnen. De gevolgen laten zich raden. Lange wachttijden en ergernis over deze veranderingen. Dit heeft veel kwaad bloed gezet en door de afhakers is de vicieuze cirkel compleet.
Mijn geduld wordt eindelijk beloond, als ik plaats mag nemen op de relax stoel. De naald wordt uit de verpakking gehaald en vindt met een venijnig prikje zijn weg naar de vloeistof waar Graaf Dracula verzot op was. De slang aan de naald kleurt rood en eindigt in een zak waarin het tijdelijk opgeslagen zal worden.
Als bloeddonor krijg je nooit te horen waarvoor jouw kostbaar vocht is gebruikt. Eigenlijk een gemiste kans. Het zou een nog beter gevoel geven, als je na een paar weken een mail krijgt met de tekst: “Bedankt voor uw bloed en deze is gebruikt tijdens een niertransplantatie in het AMC Utrecht”. Of introduceer een App waarmee je de route van het door jouw afgestane bloed kunt volgen. Als het met postpakketten kan, moet het ook met de gescande bloedzakjes mogelijk zijn.
De hoogte van de salarissen kan niemand met droge ogen verdedigen en zullen met een bloedsnelheid naar beneden bijgesteld moeten worden. Daarnaast zullen de bezuinigingen op de openingstijden moeten worden teruggedraaid. Hierdoor zullen de trouwe donors blijven komen om nieuw bloed te laten stromen. En doe als Raad van Bestuur niet net of je neus bloedt.
