Sommige nieuwsberichten moet je 2 keer lezen, voordat het tot je doordringt: “Bijna de helft van de toprestaurants betaald geen overuren uit. De restaurants  vinden dat het draaien van overuren moet worden gezien als een ‘investering in jezelf’ “ //s.vk.nl/s4065-a4309962/ Ten eerste hebben we het hier over toprestaurants, dus niet de eetgelegenheden met de ‘all you can eat spare ribs’ of de ‘lekker wokken met 10 sausjes’ formule. Nee, het zijn de toprestaurants waar altijd de ramen dicht moeten zijn, omdat anders de zorgvuldig gedrapeerde drie peentjes en vijf doperwten van je bord weg kunnen waaien en de beloofde smaakexplosie hinderlijk kunnen verstoren. Om zelfs maar in de buurt van een Michelin ster te komen, moet alles uit de kast worden getrokken en hier horen zeker geen lage prijzen bij. Hoe professioneel de bediening ook is, hoe waterpas het bestek ook klaar ligt, hoe goed de show van het serveren van het bord ook is, bij het zien van de rekening in een toprestaurant moet je toch je poker face opzetten. Het stemmetje in je hoofd schreeuwt ondertussen: “ik laat mij niet kennen, maar hallo, ik wilde alleen maar eten en niet de hele zaak overnemen”. Het lijkt erop dat de toprestaurant goed naar de ZZP branche hebben gekeken. Door het groeiend aantal zelfstandigen bedachten de opdracht verstrekkers het briljante idee om de prijzen naar beneden bij te stellen met argumenten als: “doe deze opdracht tegen een lager tarief, want het is goed voor je cv of bij de volgende opdrachten krijg je wel goed betaald”. Op twitter is de #tegendebakker populair geworden. Argumenten die freelancers te horen krijgen om de prijs te verlagen, maar die je nooit tegen de bakker zou zeggen. Bijvoorbeeld: “als ik nou beloof dat ik elke maand kom, mag ik dan deze broden gratis meenemen?” of “Bakker, ik heb de ingrediënten zelf gekocht. Kan je er een brood van bakken?” Als we deze lijn doortrekken stappen we in het vervolg de bus in met de opmerking: “ik hoef niet te betalen, want u gaat toch toevallig mijn richting uit”. De kans is niet ondenkbeeldig dat u wordt afgevoerd door mannen in witte jassen. Laten we in in het vervolg afspreken dat we bij het bestellen in een toprestaurant direct de koe bij de horens vatten en vragen: “ik wil voor de helft van de...