Is het te kort door de bocht om te beweren dat er een rechtstreeks verband bestaat tussen klantgerichtheid en de mate van concurrentie? Zonder te pretenderen dat dit wetenschappelijk is bewezen, durf ik de stelling toch volledig met een JA te beantwoorden. Met dank aan een Gemeente ambtenaar voor de vrijwillige medewerking.
In mijn woonplaats Barendrecht zijn wij in het bezit van een afval station. Op deze laatste halte vóór het recycling proces, kun je als inwoner alles dumpen waar je geen behoefte meer aan hebt. Voordat je dit walhalla van de afvalstoffen mag betreden, dien je eerst een slagboom te passeren. Omdat ik als inwoner van Barendrecht ben gezegend met het begeerde afval station pasje inclusief de unieke barcode, maak ik mij over de toelatingsprocedure weinig zorgen.
Ik laat de auto rustig uitrollen tot enkele centimeters voor de slagboom en kijk om mij heen waar ik het pasje zijn registratie werk kan laten doen. Helaas is binnen mijn gezichtsveld de bekende paal in geen velden of wegen te bekennen. Mijn afval en ondergetekende bevinden zich nu in een status quo situatie. Je komt altijd een bevoegde ambtenaar tegen als je hem niet nodig hebt, maar nu dus even niet. Na mijn nek in verschillende hoeken te hebben verdraaid, zie ik 3 meter achter mij een paal, die misschien een handeling kan uitvoeren met mijn nog ongebruikte pasje. Auto in de achteruit en de linkerarm helemaal uitrekken om de scan code tegen het glas te drukken. De tekst op het display was hoopvol, met de mededeling dat ik door de systemen herkend was. Helaas was dit voor de slagboom nog geen reden om van de horizontale naar de verticale stand te bewegen. Pas bij poging 5 kwam er schot in de zaak en kreeg ik een tijdelijke verblijfsvergunning tot de eeuwige jachtvelden van het vuilnis.
Maar wat scherts mijn verbazing toen ik na de slagboom in het befaamde wacht huisje een medewerker rustig aan een boterham zag zitten. Uit mijn diensttijd weet ik nog dat wacht huisjes altijd zicht hebben op de slagboom, anders kun je net zo goed in een hutje op de hei gaan zitten. Deze beste man moet dus mijn pogingen hebben gezien om toegang tot het terrein te krijgen en i.p.v. mij als klant te behandelen en in actie te komen, koos hij ervoor dat ik zijn live entertainment was tijdens het verorberen van zijn bammetjes. Om mij te bedanken voor de voorstelling, stak hij zelfs nog enthousiast zijn hand op. De beste man weet dat ik met mijn afvalstoffen toch geen legaal alternatief heb, dus waarom zou je klantgericht moeten handelen? Na mijn aanvankelijke boosheid, schoot mij de serie debiteuren / crediteuren te binnen, waar deze ambtenaar zo een gastrol in had kunnen spelen.
